بر بال فرشته ها نيكادل

  باز باران با ترانه با گوهرهاي فراوان مي خورد بر بام خانه يادم آرد روز باران گردش يك روز دیرین خوب و شیرین توي جنگل هاي گيلان كودكي ده ساله بودم شاد و خرم نرمو نازك چست و چابك با دو پاي كودكانه مي دويدم همچو آهو مي پريدم ازلب جوي دور ميگشتم ز خانه مي شنيدم از پرنده داستان هاي نهاني از لب باد وزنده رازهاي زندگاني بس گوارا بود باران وه چه زيبا بود باران مي شنيدم اندر اين گوهر فشاني رازهاي جاوداني, پندهاي آسماني بشنو از من كودك من پيش چشم مرد فردا زندگاني خواه تيره خواه روشن هست زيبا, هست زيبا, هست زيبا سروده : قيصرامين پور- روحش شاد ...

باز باران بي بهانه با ترنمهاي زيبا كودكانه مي رود زين سو به آن سو مي خورد بر تار گيسو بس گوارا بود باران وه چه زيبا بود باران در دلم يادش كنم ياد خاطراتي كه به من داد باز باران روي بامم خيس شد خاطره هايم ياد آن دوران شيرين دلم از خاطره هايش گشته افسرده و غمگين ياد آن روزهاي زيبا پيش چشم همه ما ياد آن الا دولكها ياد آن دوز و كلكها ياد بالا و بلندي ياد آن سرسره بازي زير باران رفتن و شاد حس خوبي كه به من داد ياد آن خاطره هامان باز باران ، باز باران سروده : بابايي آذر 90 الگو گرفته شده از شعر " باز باران باترانه " سروده : قي...

باز باران بي ترانه گريه هاي بي بهانه مي خورد بر سقف قلبم يادم آرد روي ماهت باورت شايد نباشد كه دلم تنگ است برايت . ...

دخترم اول دنياست بخند دخترم زندگي اينجاست بخند دست خطي كه مرا عاشق كرد شوخي كاغذي ماست بخند دخترم خام نشي گريه كني كل دنيا يه سراب است بخند آن خدايي كه بزرگش خواندي بخدا مثل تو زيباست بخند سروده : بابايي آذر 90   ...

به شانه ام ميزني كه تنهاييم را تكانده باشي به چه دل خوش كرده اي به تكاندن برف از شانه آدم برفي ؟         ...

گفته بودي كه چرا محو تماشاي مني آنچنان مات كه حتي مژه بر هم نزني مژه بر هم نزنم تا كه ز دستم نرود ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدني ...

آسمان ابريست باز باران باريد خيس شد خاطره ها مرحبا بردل ابري هوا هر كجا هستي باش آسمانت آبي و تمام دلت از غصه دنيا خالي ... تقديم به نيكادل زيبا ...

در وصف مهربانيهايت درون فكر من هرگاه صداي ناز تو پيچيد نگاه نافذ عشقت درون قلب من رقصيد زتنهايي برونم كرد نگاه ارغوانيت ز حال زار من پرسي قسم بر مهربانيت درون قلب پر دردم تويي آرامش مطلق تو كردي مهرباني را به شعر كوتهم ملحق سزا اين بود كه تو باشي درون شعر من جاري درون قلب و احساسم ستايش كردمت ، آري... تقديم به دختر نازم " نيكادل "   سروده بابايي پائيز 1390     ...

راز و نياز كودكانه دخترم آبروي زندگي بابا زيبا خلقت خداوندگار دوستت دارم به اندازه همه ستاره ها دوستت دارم بيشمار دوستت دارم به اندازه همه دنيا ديروز وقتي چادر نمازت را به رخ مي كشيدي آنگاه كه گونه هايت سرخ مي شد از شرم و حيا آنگاه كه به سجده معبود سر به آستانش مي گذاشتي اشك شوق چشمانم را درمي نورديد و تو چه زيبا مي شدي در چشمانم و چه مهربان بود آن نگاه زيبا ديروز وقتي كه زير لب سخن از عشق مي گفتي و يگانگيش را با زبان كودكانه ات شكر مي گفتي دلم لرزيد دلم لرزيد از عشق پاكت از هنگامه اذان دلم لرزيد آنگاه كه خداوند را باچشمان معصومانه ات مي خوان...

قايق رؤياها دلم اندازه دريا براي قايقت تنگ است نگاه ناز چشمانت پر از شور و پراز رنگ است دراين درياي طوفاني در اين زيبايي و وحشت نگاهت را به من بسپار كه دنيا اندر اين جنگ است براي قايقت دريا چه زيبا مي شود امروز براين امواج بي فرجام كه گه تند و گهي لنگ است دلم قد همه دنيا دلم تنگ است براي تو براي مهربانيهاي بي حدت دلم تنگ است دراين دنيا كه آدمها پر از تزوير و بي رنگند تويي رؤياي بابايي تو كه قلبت چه يكرنگ است تو را زاده فري بانو ز عشق ناب و زيبايش ببوسم دست پاكش را كه دل در وصف او تنگ است تو را داده خداي من انيس و مونس بابا چه رنگين است كمان تو چه اندازه هماهنگ است بياجانا و جانان...