بر بال فرشته ها نيكادل

حتي ستاره‌ها...  حتي ستاره‌ها همه با ناز و دلبري تا روز، روز توست ندارند مشتري تو نقطه تمركز پرگار خلقتي از هست توست هستي هر خشك و هر تري هر كس كه نيست لايقت‌اي تن‌طلاترين زر را نيابد آنكه ندانسته زرگري سياره‌ها به گرد تو در حالت سماع ناهيد و تير و زهره و بهرام و مشتري هو‌هو‌كنان به شوق تو با شور و با خروش چون قطب عالمي‌و نداري برابري اي كاش مثل ماه كه‌اينجا كنارم است بودي فقط براي خودم، برتر از پري! اين غيرت زميني اجازه نمي‌دهد هم رو به من بتابي و هم رو به ديگري تو قسمت مني و به تو مي‌رسم ولي صبرم به سر رسيد از اين دور آخري تو...