بر بال فرشته ها نيكادل

چه كسي مي خنديد چه كسي مي دانست چه كسي بود كه با دلهره در باغ دويد سيبكي را دزديد خش خش پاي كسي مي آيد باغبان باغچه همسايه در پي سايه او تند دويد سيب دندان زده را دستش ديد بغض سايه تركيد سيب دندان زده از دستش ، افتاد به خاك صاحب سايه پديدار شد از پشت درخت سايه اش جا مانده بر اندام باغ مات شد آن باغبان ازبغض چشمان ترش سايه آرام نگاهي كرد و گفت زندگي چون سيبي است كه من از باغچه همسايه مان دزديده ام زندگي خاطره عطر كسي است كه نمي دانم كيست خاطراتي كه مرا مي دهد آزارم و من انديشه كنان غرق در اين پندارم چه كسي بود كه فرياد برآورد ايكاش ! باغچه كوچك اين ...