بر بال فرشته ها نيكادل

  كودك فرداي من بشنو از آواي پير و خسته ام بشنو از امروز و از فرداي من پرشده عالم ز بيداد و دغل دور گردون پر ز عادات كهن كودكم آنروز هستي داغ داشت داغ آن ظلم و ستم بر مردو زن كودكم دنياي ما تاريك بود اندر اين گرداب و مرداب و لجن يك طرف فرياد مي زد مردمان آن طرف ديگر فروبسته سخن يك طرف فرياد مردم شور داشت آن طرف شلاق شد مُهر بدن كودك فرداي من غمگين مباش چون كه خواهم ساخت دنيا را به تن عالمي عاري ز اشك و آه و غم عالمي دور از گمان و شك و ظن كه اين چنين رقص كبوترهاي بام مي شود گسترده در افكار من كودكم فردا گل است و باغ و ياد يك گلستان نرگس است و ياسمن آسمان قلب تو پاينده باد كودك امروز و فرداها...