بر بال فرشته ها نيكادل

خستگی را تو به خاطر مسپار که افق نزدیک است و خدایی که تو را می بیند و به عشق تو همه حادثه ها می چیند که تو یادش افتی و بدانی که همه بخشش از اوست و همینش کافیست........ ...

ببين غمگين ، ببين دلتنگ ديدارم ... ببين خوابم نمي آيد ، بيدارم ... نگفتم تا كنون اما كنون بشنو ... تو را بيش از همه من دوست مي دارم ... . ...

کودکان وقتی با سرزنش و انتقاد زندگی می کنند می آموزند بی اعتماد به خود باشند. وقتی با خشونت زندگی می کنند می آموزند که جنگجو باشند. وقتی با ترس زندگی می کنند می آموزند که بُزدل باشند. کودکان وقتی با سرزنش و انتقاد زندگی می کنند می آموزند بی اعتماد به خود باشند. وقتی با خشونت زندگی می کنند می آموزند که جنگجو باشند. وقتی با ترس زندگی می کنند می آموزند که بُزدل باشند. وقتی با ترحم زندگی می کنند می آموزند که به خود احساس ترحم داشته باشند. وقتی با تمسخر زندگی می کنند می آموزند که خجالتی باشند. وقتی با حسادت زندگی می کنند می آموزند که در خود احساس گناه داشته باشند. اما اگر با شکیبایی زندگی کنند بردباری را می آموزند. اگر با تشویق زندگی کنند ا...

  نامه چارلي چاپلين به دخترش اینجا شب است ٬ یک شب نوئل. در قلعه کوچک من همه سپاهیان بی سلاح خفته اند. نه برادر و نه خواهر تو و حتی مادرت ، بزحمت توانستم بی اینکه این پرندگان خفته را بیدار کنم ، خودم را به این اتاق کوچک نیمه روشن٬ به این اتاق انتظار پیش از مرگ برسانم . من از تولیسدورم، خیلی دور...... اما چشمانم کور باد ،اگر یک لحظه تصویر تو را از چشمان من دور کنند. تصویر تو آنجا روی میز هست . تصویر تو اینجا روی قلب من نیز هست. اما تو کجایی؟ آنجا در پاریس افسونگر بر روی آن صحنه پر شکوه "شانزلیزه" میرقصی . این را میدانم و چنانست که گویی در این سکوت شبانگاهی ٬ آهنگ قدمهایت را می شنوم و در این ظلمات زمستانی٬ برق ستارگان چشم...

وقتی زندگی ۱۰۰ دلیل برای گریه کردن به تو نشان میده  تو ۱۰۰۰ دلیل برای خندیدن به اون نشون بده چارلي چاپلين ...

در پس آن پنجره زرد مي شد برگ يك احساس ناب چهره غمگين يك زن در سكوت پشت آن شيشه درون آفتاب قطره هاي ريز باران مي چكيد خيس مي شد شيشه از رفتار آب ديده بر حسن جمالش بست ابر محو مي شد چهره اش زير نقاب در پس اين پنجره دل مات شد مات مي شد عشق درون اين حجاب سروده : بابا دي 1390   ...

  يك نيمكت خالي يك كوچه بن بست جاي پاي مهربانيهاي او روي سنگفرش همين كوچه نشست كلبه هايي خالي عابري سرگردان ته بن بست اقاقيهامان گريه اي كرد و شكست آسمان ابري شد دل ابرها خون شد چند قدم آنسوتر چشم مرغان هواي دلمان غمگين است وهنوز نيمكت افسرده اين كوچه باغ بوي عطر عابران رفته را مي فروشد ارزان او به شب بوهاي مست  . سروده  : بابا دي 1390 ...