بر بال فرشته ها نيكادل

شعری بسیار زیبا از حمید مصدق و پاسخی زیباتر، از فروغ فرخزاد به این شعر زیبا...   تو به من خندیدی و نمی دانستی من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم   باغبان از پِی من تند دوید سیب را دست تو دید غضب آلود به من کرد نگاه   سیب دندان زده از دست تو  افتاد به خاک و تو رفتی و هنوز ، سالها هست که در گوش من آرام ،                                      ...

نامم را پدرم انتخاب کرد! نام خانوادگی ام را یکی از اجدادم! دیگر بس است! راهم را خودم انتخاب خواهم کرد ... دكتر علي شريعتي     ...

دختر عزيزم نيكادل :   تقدیر، تقویم انسانهای عادیست  و تغییر، تدبیر انسانهای عالی...!!! ...

من تمنا کردم که تو با من باشی تو به من گفتی - هرگز، هرگز! پاسخی سخت و درشت و مرا غصه این هرگز، کشت...!!! از : دكتر حميد مصدق ...

سلام سلام بابا رفتي از كنارم و هيچ نگفتي رفتي و مرا با خاطراتت تنها گذاشتي رفتي ! بي هيچ خداحافظي رفتي بابا كودكيم بدون تو سپري شد وجوانيم بدون تو رخت بر بست و تو در آسمان خيالم پرسه مي زدي دو سالم بود كه تو ديگر نبودي نبودي بغلم كني و من بگويم بابا... رفتي و دست نوازشت را نچشيدم رفتي انگار كه هيچ گاه نبودي نبودي كه صدايت كنم بابا ... نبودي تا من برايت ناز كنم نبودي كه قهرم را ببيني و غرورم را ، كه ديگر.......هيچ بابا دلم برايت زار زار مي گريد چشمانم از دوريت قرمز كبود است نبودي تا برايت من و ما باشيم رفتي بي آنكه التماس نگاهم را ببيني رفتي بي آنكه ...

  گنجشک ناز و زیبا //  که می‌پری اون بالا بال و پرت به رنگ خاک // دلت مهربون و پاک به من بگو وقتی که پر کشیدی //  بابام رو تو ندیدی؟  دیدمش از اینجا رفت //  اون بالا بالاها رفت پیش ستاره‌ها رفت //  یواش و بی صدا رفت ستاره آی ستاره //  پولک ابر پاره خاموشی یا می‌تابی //  بیداری یا که خوابی به من بگو وقتی که خواب نبودی //  بابام رو تو ندیدی؟  دیدمش از اینجا رفت // اون بالا بالاها رفت از این طرف از اون راه //  رفته به خونه‌ی ماه ماه سفید و تنها //  که هستی اون بالاها نقره نشون کهکشون //  چراغ سقف آسمون...

خستگی را تو به خاطر مسپار که افق نزدیک است و خدایی که تو را می بیند و به عشق تو همه حادثه ها می چیند که تو یادش افتی و بدانی که همه بخشش از اوست و همینش کافیست........ ...

ببين غمگين ، ببين دلتنگ ديدارم ... ببين خوابم نمي آيد ، بيدارم ... نگفتم تا كنون اما كنون بشنو ... تو را بيش از همه من دوست مي دارم ... . ...

کودکان وقتی با سرزنش و انتقاد زندگی می کنند می آموزند بی اعتماد به خود باشند. وقتی با خشونت زندگی می کنند می آموزند که جنگجو باشند. وقتی با ترس زندگی می کنند می آموزند که بُزدل باشند. کودکان وقتی با سرزنش و انتقاد زندگی می کنند می آموزند بی اعتماد به خود باشند. وقتی با خشونت زندگی می کنند می آموزند که جنگجو باشند. وقتی با ترس زندگی می کنند می آموزند که بُزدل باشند. وقتی با ترحم زندگی می کنند می آموزند که به خود احساس ترحم داشته باشند. وقتی با تمسخر زندگی می کنند می آموزند که خجالتی باشند. وقتی با حسادت زندگی می کنند می آموزند که در خود احساس گناه داشته باشند. اما اگر با شکیبایی زندگی کنند بردباری را می آموزند. اگر با تشویق زندگی کنند ا...