دلتنگي(در باره پدرم)

چه زيبا مي رود اين سايه خيال

برآستين پاره پاره زندگانيم

من از اندوه آن شبهاي پائيزي

به گورستان آرزوهايت رسيدم

تورا در مرز بودن يا نبودن

تو را در آستانه سردرگمي ديدم

آه اي اشك امانم ده از اين خيال مبهم

بيا تا ابري شود... هواي بي كسيم

آه اي برگريزان درختان پير

ببين چگونه بر اين گور مي كشانيم

چه زيبا در دلم غم مي گريد

چه زيبا بر نگاه سرد پائيز مي نشانيم

تو را مي ديدم از ديروز تا فردا

تو را كه مي آمدي از ترحم ابرها

مرا چه كسي برد به مرز نبودنت ؟

مرا چه كسي كشت در خيال بودنت ؟

واي بر زمين خاكي و آسمان افلاكي

كه گهوارشان را از وجودت انكار مي كنند

واي بر من كه در حسرت نگاهت مي ميرم

واي كه چگونه بر اين خاك مي فشانيم .

سروده پسرت " پدر نيكادل "

زمستان 1390

تقديم به پدر مرحومم روحش شاد و يادش گرامي .