بر بال فرشته ها نيكادل

  :: فرشته اي از آسمان ::   آمدي از آسمان ...   از كنار ماه زيبا و ستاره هاي شب   آمدي از ابر...   روي ارابه برف   آدمك برفي ، مات از زيبايي ات   آمدي... قلبم حضورت را   به پايكوبي نشست   روي شانه هاي برف ،   روي آن رنگين كمان رنگ رنگ ،   از حضور قاصدكهاي بهار ،   به سراغ دل من آمده اي من حضورت را سبز   من تورا سبزتر از برگ صنوبرهاي باغ ،   مي خواهم   آمدي ...   جشن ميلاد تو برپا گشته است   دل من ،   ميلاد دوباره تو را   با حضو...

  ای همه وجود من وجود تو وجود من ای همه آرزوی من تمام گفت و گوی من درون سینه درد توست ای همه تار و پود من دلم درون سینه مرد بوی خوش سبوی من در این سکوت لحظه ها تویی نبود و بود من تو نبض این ترانه ای تویی همه سرود من کبود آسمان گرفت از این دل کبود من تو اشک آسمان شدی نثار تو درود من ای همه وجود من نبود تو نبود من از : ک دارابی خرداد 1391 تقدیم به دخترم   ...

فرزند عزیزم :   آن زمان که مرا پیر و از کار افتاده یافتی، اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم را کثیف کردم ویا نتوانستم لباسهایم را بپوشم اگر صحبت هایم تکراری و خسته کننده است صبور باش و درکم کن یادت بیاور وقتی کوچک بودی مجبور میشدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور میشدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم... وقتی نمیخواهم به حمام بروم مرا سرزنش و شرمنده نکن وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم ، با تمسخر به من ننگر وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمیکند ، فرصت بده و عصبانی نشو وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند ، دستانت را به من بده... همانگون...

روی دیوار دلم چه کسی بود نوشت پارک کردن ممنوع! من دلی دارم اندازه دریا جاری نفسی دارم چون برگ گل یاس ، سپید درد دل وابکن و پیش بیا که درون دل من عشق تورم دارد عشق من چون گل سرخی پرخار زخم خواهد کرد احساست را کنج دیوار دلم دکه ای دارد دل مملو از روزنه امید و پِر از عطر اقاقیهاییست که تو از کلبه سرسبز بهار دزدیدی در هوای دل من بوی عطر تو و نیلوفر و یاس پیچیده روبرو کلبه قلبم پیداست روی دهلیز ورودی دلم چه کسی بود نوشت عشق کردن ممنوع ! درب بگشا و ببین دلبری چاق و لطیف دلبری ناز و نحیف همه جمع اند که تو بازآیی درد دل وابکنی قفل دل بگشایی نفسی از ته دل چاق کنی کوله بار سفری برداری وبیایی...

تو براي دل بارانزده ام چتر شدي و ندانستي كه احساسم چيست من درون دل اين تاريكي كنج ديوار غروب تكيه دادم به دل تنگ كبود آسمان آسمان غرش كرد دل ابرها لرزيد و نمي دانستم ابرها هم از براي دل تنگ آسمان مي گريند و تو چتر احساست را سايه بان دل من مي كردي و نمي دانستي دل بارانزده ام بارانيست . از:ك- دارابي بهار1391 ...

  كودك فرداي من بشنو از آواي پير و خسته ام بشنو از امروز و از فرداي من پرشده عالم ز بيداد و دغل دور گردون پر ز عادات كهن كودكم آنروز هستي داغ داشت داغ آن ظلم و ستم بر مردو زن كودكم دنياي ما تاريك بود اندر اين گرداب و مرداب و لجن يك طرف فرياد مي زد مردمان آن طرف ديگر فروبسته سخن يك طرف فرياد مردم شور داشت آن طرف شلاق شد مُهر بدن كودك فرداي من غمگين مباش چون كه خواهم ساخت دنيا را به تن عالمي عاري ز اشك و آه و غم عالمي دور از گمان و شك و ظن كه اين چنين رقص كبوترهاي بام مي شود گسترده در افكار من كودكم فردا گل است و باغ و ياد يك گلستان نرگس است و ياسمن آسمان قلب تو پاينده باد كودك امروز و فرداها...

درنور گلهای مهتاب گون اقاقی در زیر باران ابریشمین نگاهت بار دگر ای گل سایه رست چمنزار تنهایی من چون جلگه ای سبز و شاداب گشتم درتیرگی های بیگانه با روشنایی همراز مهتاب گشتم امشب به شکرانه بارش پر نثار نگاهت ای ابر بارانی مهربانی من با شب و جوی و ساحل غزل می سرایم زین خشک سالان و بی برگی دیرگاهان تا جوشش و رویش لحظه های ازل می گرایم در پرده عصمت باغ های خیالم چون نور و چون عطر جاری ست شعر زلال نگاهت دوشیزه تر از حقیقت آه ای نسیم سخن های تو نبض هر لحظه ی زندگانی در نور گلهای مهتاب گون اقاقی در ساکت این خیابان با من دمی گفت وگو کن از پاکی چشمه های بلورین کهسار وز شوق پوینده ی آوان بیابان ...